Resmen kendilerini bize adamışlar.

Merhaba; Ben 25 Temmuz 2015 tarihinde evlendim. Düğünüm çok güzel oldu. Hayalimden daha güzeldi diyebilirim. Ama gelin görün ki sonrası öyle olmadı. Sevdiğim insanla evlenmiştim ama bir türlü gerçek anlamda karı koca olamadık. Biz vajinismus hastalığını bekarken duymuştuk ama kendimize konduramıyorduk. Bir hafta boyunca denedik ama nafile... Tabi eşim sağ olsun sürekli araştırıyordu ve gelip bana anlatıyordu. “ Bak bir öğretmen 7 ay yapamamış, gitmiş tedavi olmuş, 3 günde çözülmüş gibi şeyler anlatıyordu ama insan inanamıyor ki...

Bunların üzerine bir kadın doğum uzmanına gittik. Ne kadar gaddar bir muayeneydi, ne kötü bir tedaviydi aman Allah’ım... Rabbim kimseye yaşatmasın. O kadar çok bağırmışım ki sesim hastaneyi inletmiş. Eşim korkmuş, zaten o günden sonra bacaklarımı hiç ama hiç açamadım. Üç ay boyunca ha olur ha olacak diye diye yaşadık ama eşim halâ araştırmaya devam ediyordu. Tabi atlamamak lazım gaddar jinekoloğun verdiği parmak egzersizini bir ay boyunca hiç yapmadım. Sonra yavaş yavaş vajinama bakmaya çalıştım ve oraya bakmaya alıştım.  Sonra işaret parmağımın birinci boğumu, bir kaç gün sonra 2. boğumu ama ne fayda orta parmağı yapamadım. Sonra canımın yandığını hissettiğim için bıraktım. Kayseri’den Sakarya’ya gelin gelmiştim ve Sakarya’da kimsem yoktu.

KPSS Dershanesine yazılmıştım. Eşim de benden dolayı sertleşme sorunu yaşamaya başlayınca doktora gitti. Zaten kırılma noktam da orası oldu. Moralimiz bozuldu. Artık ölmek istiyordum. Eşimle konuşmak bile istemiyordum. Eşimin gittiği doktor İstanbul’da bir doktor ismi vermiş,.İlk önce o doktorla konuştuk ama bir türlü beklediğim güveni, o ince noktayı onda hissedemedim.

Evet, iyileşmek istiyordum ama o doktor değildi dediğim... Dershanede bir kızla tanıştım ve o kız benim sorunumu tahmin etmiş. :)

“Benim bir arkadaşım var, o da 2 sene çekti sonra vajinismus tedavisi oldu, şimdi bebeği var” dedi.  Beni onunla görüştüreceğini söyledi. Ben de tabii ki kabul ettim. Sonra o arkadaşının yanına gittik. Aslında bana biraz ayrıntı anlattı. Ama onu duydukça, onu dinledikçe umutlandım. Hatta onu dinledikçe “herkes yapmış, ben de başarabilirim.” duygusu oluşmaya başladı.

Eşimin izni yoktu, Ocak ayına kadar beklemem gerekiyordu ama artık psikolojim o kadar vahim duruma gelmişti ki, her gün ağlıyordum. Boşanma hikayelerini okuyup ağlıyordum. Facebook’ta Doç. Dr. Süleyman Eserdağ'ı buldum ve oradaki arkadaşlar bana çok destek oldular. İçimdeki sızı, Çiçek Buketi, Nefes  Ulusoy ve daha sayamadığım bir çok kişi... İnsan ilk başta inanmıyor ama yaşayıp görünce anlıyor.

Eşime bunlar üzerine o kadar baskı yapmışım ki gidip mazeret izni aldı ve ben randevumu aldım. Bir hafta sonra Hera’daydım. O bir hafta stres, heyecan, şüphe, korku derken geçmek bilmedi.

İlk mucizem Süleyman Hocam, Allah ondan razı olsun. İlk muayeneden sonra artık kesin olacak demiştim :). Şenay hocamın payı aslan payı ama :) Gelmeden önce ne çok aradım onu, ne çok rahatsız ettim ama o hep “ çok kolay olacak” dedi. Zaten onun sesi ve enerjisi olmasa cesaret edemezdim. :) Tedavi o kadar kolay ve eğlenceli geçti ki, ilk gelişimde korkarak geldiğim yere 2. ve 3. gün koşarak geldim. 2. Gün aslında bu iş bitmişti iyileşmiştim. Esra Hocam ah ne çok yordum sizi kolunuzu nasıl sıktım ilk başta :) Ay ne kadar kolaydı. Her seferinde sevinç kahkahası... Kurtuluş Ablam kurtuluşum senin ellerini hiç unutmayacağım ben. :)

Burada herkes bizim için var. Resmen kendilerini bize adamışlar. Rabbim hepsinden razı olsun. Evet arkadaşlar ne olur başka yerlerde vakit kaybetmeyin. Gelin ve Şenay Hocam’ı tanıyın.